Tangels en doodling

Vanmiddag gaf ik iemand een tangle, om mee te “spelen” tijdens bijvoorbeeld een langdurig overleg. Zijn auditieve score was zeer laag en dat betekend dat gesproken informatie niet of nauwelijks binnenkomt. Voor hem zou ook doedelen (tekeningetjes maken zonder daarbij na te denken) een optie zijn. Toen ik hem dat uitlegde zei hij “ja, maar mensen vinden het storend als je dat doet”. En terwijl ik daarop reageerde begon hij meteen de tangle uit elkaar te draaien en weer in elkaar te draaien én hij reageerde meteen veel meer inhoudelijk op mijn verhaal dan dat hij deed voor ik hem de tangle gaf.

En daarmee had de tangle zijn nut bewezen.

Zijn opmerking zette mij aan het denken. Waarom vinden we dat iemand alleen maar luistert als hij stil zit en ons aankijkt? Misschien kan de uitleg over het nut van een tangle of het effect van doodling (droedelen) daar een antwoord op geven?

Bezig zijn met een tangle is niet alleen leuk en ontspannend, maar heeft ook veel andere positieve eigenschappen; het versterkt de visuele- en gevoelszintuigen; helpt de aandacht af te leiden van andere prikkels; het verbetert het concentratievermogen; goed voor de ontwikkeling van de fijne motoriek en coördinatie; maakt stramme handen los en versterkt de handspieren; ook zeer geschikt als therapie voor een muisarm. Tangling met twee handen activeert beide hersenhelften. Spelen met een tangle voldoet aan de behoefte om te bewegen en verlengt de tijd dat men stil kan zitten en luisteren. Bovendien is het een goed leerhulpmiddel bij AD(H)D en autisme.

Doodling dient om de aandacht er bij te houden. Het voorkomt dat mensen met hun gedachten afdwalen en gaan dagdromen en dat hiermee een groot deel van wat er om hen heen gezegd en gedaan wordt aan hen voorbijgaat. Uiteraard is hier onderzoek naar gedaan. Geconcludeerd werd dat zij die een beetje gaan tekenen meer meekregen van de informatie dan zij die vervielen in dagdromen. Doodles zijn tekeningetjes die niet veel van het brein vergen, ergens mee bezig zijn en daardoor minder snel in gedachten afdwalen en hierdoor meer opnemen van wat er gezegd wordt. Doodling voorkomt dagdromen. Dagdromen vraagt een intensieve hersenactiviteit en daardoor vergeet je wat er om je heen gezegd wordt, terwijl doodling een minder intensieve hersenactiviteit is en je je kunt herinneren wat er om je heen gebeurde.

Doodling en spelen met een tangle is daarmee dus eigenlijk juist goed voor de concentratie en informatie opname.

Dus als we zeggen “hee joh stop daar eens mee kijk me aan en ga naar me luisteren” zeggen we eigenlijk …… “stop met luisteren” en daarmee dus ook met leren en informatie opnemen.

Is dat nou niet dom?