Omwegen

Met andere woorden als je het plaatje erbij schetst komt de boodschap sneller binnen. 

Ik zie het brein als een soort archiefkast met lades en mapjes, waarin het informatie voor ons opslaat en bewaart. Om die informatie snel en makkelijk binnen te halen maakt het brein gebruik van bepaalde paden. Per persoon is het verschillend welk pad de voorkeur heeft. Meestal zijn dat er 2.

Dat voorkeur pad noemen we de shortcut. Informatie die over dat pad binnenkomt gaat meteen in het juiste laatje in het juiste mapje en komt ook meteen tevoorschijn als dat nodig is. 

Maar wat nou als de informatie die in zo'n mapje moet niet binnen kan komen omdat het vanaf een ander pad komt? Als we dan niks doen dan komt die informatie niet binnen en kan het ook niet opgeslagen worden.

Belangrijk is dan dat je meteen een omleiding maakt zodat de informatie wordt omgeleid naar het pad waarlangs de informatie wel direct naar binnen kan.

Met andere woorden, als jouw voorkeur pad bijvoorbeeld gesproken tekst is en je krijgt een heel stuk geschreven tekst te verwerken dan is het belangrijk dat je die geschreven tekst omzet in gesproken tekst om zodoende toch op het juiste pad terecht te komen. 

Je maakt dan een omleiding naar de shortcut.

Wij hebben de neiging om de voorkeur van het brein altijd maar aan te passen aan de manier waarop we informatie aangereikt krijgen. We gaan blijkbaar liever zitten blokken op een stuk tekst in plaats van dat we het aan onszelf voorlezen en dan na 1 keer lezen klaar zijn.  Of dat wat we lezen verbeelden in tekeningetjes bijvoorbeeld. Doen we ook nooit. Nee, we lezen die 32 pagina's een keer, pakken dan een markeerder en lezen het nog een keer, en dan pakken we pen en papier en lezen het nog een keer waarbij we dan aantekeningen maken. En aan de hand van die aantekeningen gaan we dan samenvatten en die samenvatting lezen we nog een paar keer door.

Als geschreven tekst de voorkeur van jouw brein is, dan hoef je een tekst maar 1 keer te lezen en dan is de informatie opgeslagen. Zodra je een tekst meerdere keren moet lezen om met de informatie uit de voeten te kunnen, heb je blijkbaar een andere voorkeur en is het belangrijk een omleiding te maken naar dat pad.

Zie het maar een beetje als de wandelpaden door het bos. 

Je kunt gewoon gaan lopen met het risico dat je hopeloos verdwaalt en veel langer onderweg bent dan je eigenlijk wilde. Of je blijft dicht bij de bewoonde wereld en dan zie je de helft van al het moois niet, zoals de reeën en de vosjes.

Je kunt de gele route volgen die mooi is maar 10 kilometer lang en je bijzondere dingen laat zien maar ook minder interessante stukken heeft en vermoeiend is door de vele zandpaden en heuvels.

Of je kiest de blauwe route die korter en minder vermoeiend is maar je wel langs alle bijzondere stukjes leidt.

Als het om ontspanning gaat kies ik de gele route. Als het om werken en leren gaat dan zeker de blauwe. In ieder geval nooit de eerste.

Uit het onderzoek komt naar voren welke voorkeur jouw brein heeft en in mijn advies geef ik de omleidingen aan. Het is natuurlijk aan jou of je ze wil volgen ja of nee.